وقتی کالج ها از دانش آموزان کلاهبرداری می کنند، دولت باید دنبال مدیران مدرسه برود؟

در یک تحقیق تکان دهنده، مجلس سنای ایالات متحده برنامه وام دانشجویی فدرال را “با کلاهبرداری و سوء استفاده” اعلام کرد. گزارش آن، مدارس تجاری انتفاعی را مورد تحقیر قرار داد زیرا به 22 درصد از وام گیرندگان وام دانشجویی فدرال خدمات ارائه می دهند، اما 44 درصد از موارد پیش پرداخت را تشکیل می دهند.

نماینده ایالات متحده: «مدرسه پول کمک دانش‌آموزی را نگه می‌دارد… و دانش‌آموز کیف را با رتبه اعتباری ضعیف، بدون شغل و بدون درآمد برای بازپرداخت وام دانشجویی در دست می‌گیرد.» Marge Roukema، RN.J، در جنگ صلیبی خود علیه “سیب های بد” انتفاعی اعلام کرد.

آشنا بنظر رسیدن؟

این هیاهو برای پاسخگویی در سال 1991، بیش از دو دهه قبل از فروپاشی حماسی کالج‌های کورینتیان و مؤسسه فنی ITT، میلیون‌ها دلار وام‌های هدر رفته و مدارک تحصیلی بی‌ارزش را برای دانشجویان و مالیات‌دهندگان هزینه کرد. اخیراً، در ماه فوریه، وزارت آموزش ایالات متحده اعلام کرد که بیش از 70 میلیون دلار وام دانشجویی را برای دانشجویان سابق دانشگاه DeVry که توسط تبلیغات نادرست مدرسه گمراه شده بودند، حذف خواهد کرد.

باور کنید یا نه، در سال 1992، کنگره در پاسخ به این همه دست و پا زدن در مورد کالج‌های انتفاعی، به وزیر آموزش یک گزینه هسته‌ای داد: این اختیار را داشت که رهبران کالج‌های متقلب – از جمله مدیران اجرایی و سرمایه‌گذاران – را شخصاً در قبال آنها مسئول بداند. خرابه مشکل این است که 30 سال بعد، وزارت هنوز از این قدرت استفاده نکرده است.

اکنون، برخی از قانونگذاران، کارشناسان آموزش عالی و مقامات وزارتخانه استدلال می کنند: زمان آن فرا رسیده است.

مدافعان می گویند وزارت آموزش و پرورش موظف است مدیران مدارس را مسئول نگه دارد

مسؤول دانستن صاحبان مدارس کلاهبردار شخصاً در قبال ضرر و زیان دانش‌آموزان و مالیات دهندگان دو چیز است: راه دیگری برای جبران خسارت‌ها به دولت داده شود و به همان اندازه مهم، با شرمسار کردن فروشندگان، از فروش آتی روغن مار آموزش و پرورش جلوگیری شود.

کارشناسان وام دانشجویی به NPR می‌گویند که اگر تا به حال این دپارتمان می‌توانست – و مسلماً باید – از این قدرت استفاده می‌کرد، پس از فروپاشی تاریخی Corinthian و سپس ITT Tech بود.

آن زمان بود که وکلای دپارتمان به این نتیجه رسیدند که هر دو مدرسه دانش‌آموزان را با ادعاهای نادرست و گمراه‌کننده فریب داده‌اند و مرتکب رفتار نادرست «فراگیر» شده‌اند و در نتیجه، «ارزش یک آموزش ITT – مانند Corinthian – احتمالاً ناچیز است یا وجود ندارد. “

آیلین کانر پروژه وام‌دهی دانشجویی غارتگر را هدایت می‌کند، که اخیراً یک بررسی عمیق جامع در مورد شیوه‌های تقلبی ITT Tech منتشر کرده است. کانر در یک انتشار خبری در مورد آن گزارش گفت: “وام ها هدف بودند، نه آموزش یا آموزش شغلی. واقعاً تکان دهنده است که این “مدرسه” توانست برای مدت طولانی تنظیم کننده ها و اعتباردهندگان را فریب دهد.”

پس از فروپاشی ITT Tech و Corinthian، مدافعان وزارت آموزش و پرورش را تحت فشار قرار دادند تا وام گیرندگان واجد شرایط را از وام های فدرال خود تسکین دهد، که همراه با سایر زیان های مربوط به سقوط، تقریباً یک میلیارد دلار برای دولت ایالات متحده هزینه داشت.

چرا این وزارتخانه از اختیارات هسته ای که کنگره در سال 1992 به آن داده بود استفاده نکرد تا مدیران مدارس را مسئول برخی از این خسارات بداند؟ این پیچیده است.

اول، توضیح انسانی وجود دارد. کانر می‌گوید زمانی که این بخش به ترتیب فروش Corinthian به یک جمع‌آور بدهی کمک کرد، مقامات دپارتمان چندین بار با مدیرعامل آن تعامل داشتند. جریمه دادن به کسی که به تازگی با او ناهار خورده‌اید، سخت‌تر است.

سپس توضیح منابع وجود دارد: اینکه بخش فقط می تواند در یک زمان کارهای زیادی انجام دهد.

دن زیبل، که در دفتر کل دپارتمان کار می‌کرد، می‌گوید به‌جای تمرکز بر مسئول نگه‌داشتن عاملان این کلاه‌برداری، بر تسکین بدهی‌ها به قربانیان آنها تمرکز کرد، و تلاش کرد “اطمینان حاصل شود که وام‌گیرندگان از این طریق کمک می‌کنند.” وکیل از سال 2014 تا 2017. زیبل می گوید عجله وزارت برای استفاده از یک ماده قانونی قدیمی، معروف به دفاع از وام گیرندگان، برای پاک کردن وام های دانشجویی زمان و انرژی قابل توجهی گرفت.

به همین ترتیب، هر تلاشی برای پس گرفتن پول از افراد، منابع عظیم بخش را به خود اختصاص داده است – بدون هیچ تضمینی برای موفقیت. حتی تلاشی که میلیون‌ها دلار را از یک دستگاه اجرایی بازپس می‌گیرد، باید در چارچوب گسترده‌تر زیان‌های دولت نگریست.

کانر می‌گوید: «برای مدرسه‌ای که ایجاد شده است، نمی‌دانم، ۷ میلیارد دلار بدهی در طول یک دهه، فقط یک قطره در سطل است». اما او استدلال می‌کند که مسئول دانستن مدیران اجرایی فقط برای جبران ضرر نیست. این در مورد ایجاد یک بازدارنده قدرتمند و نمادین برای کلاهبرداران آینده است.

کانر می‌گوید: «من فقط نمی‌توانم بگویم که آنها اختیار دارند» به دنبال مدیران مدرسه بروند. من می گویم که آنها موظف به انجام این کار هستند.

اکنون از وزارت آموزش و پرورش، Zibel موافق است.

زیبل، که اکنون مشاور ارشد در دفاع دانشجویی، یک گروه حمایت از غیرانتفاعی، و در نهایت یکی از حامیان رسمی این بخش است، می‌گوید: «سیستم نباید به گونه‌ای باشد که مالکان سود را کنار بگذارند و مالیات‌دهندگان مسئول باقی بمانند.» با استفاده از اختیارات مسئولیت خود.

سابقه ای برای اقدام دولت وجود دارد. به نوعی

ممکن است وزارت آموزش و پرورش در برابر پیگیری ادعاهای فردی علیه رهبران Corinthian و ITT Tech مقاومت کرده باشد، اما سایر سازمان های دولتی عمل کردند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده شکایتی مدنی ارائه کرد و مدعی شد که جک ماسیمینو، مدیرعامل وقت کورینتیان و رابرت اوون، مدیر مالی وقت آن، نتوانسته‌اند ضعف‌های مالی شرکت را قبل از فروپاشی افشا کنند.

شکایت اما در مورد آسیبی به دانش آموزان نبود، بلکه به سهامداران بود.

این زوج با SEC توافق کردند که ماسیمینو را 80000 دلار و اوون را 20000 دلار جریمه کرد. طبق اسناد ثبت شده در SEC، این بخش کوچکی از درآمدی است که هر کدام از سال 2010 تا 2012 به دست آورده اند – حدود 9.5 میلیون دلار برای ماسیمینو و تقریباً 2.5 میلیون دلار برای اوون.

تعداد انگشت شماری از سناتورهای دموکرات از جمله الیزابت وارن از ماساچوست در نامه ای کوبنده به رئیس SEC، این توافق را “توهین به قربانیان تقلب کورینتیان” خواندند.

همچنین تلاش هایی در سطح ایالتی برای پیگیری مدیران انتفاعی کالج ها صورت گرفته است.

یک مدافع مدرسه انتفاعی از بخش با استفاده از این قدرت در شرایط محدود پشتیبانی می کند

حتی رئیس کالج‌ها و دانشگاه‌های آموزش شغلی، یک انجمن ملی که بسیاری از مدارس تجاری انتفاعی را نمایندگی می‌کند، از این بخش حمایت می‌کند که موضع سخت‌تری در مورد چیزی که بیش از 30 سال پیش روکما «سیب‌های بد» می‌نامید، اتخاذ کند.

جیسون آلتمایر می گوید: «مطمئناً. “در هر موردی که متضمن کلاهبرداری اساسی باشد یا مالک سرمایه را قبل از تعطیلی برداشت کند، که به طور خاص برای جلوگیری از مسئولیت کسب و کار انجام شده است، آنها کاملاً باید مشمول این باشند. به همین دلیل است که این اختیار وجود دارد.”

با این حال، Altmire هشدار می دهد، “اگر می خواهید استانداردهای پاسخگویی را اعمال کنید، فقط آنها را در همه مدارس در همه بخش ها اعمال کنید.” ترجمه: مطمئن شوید که مدارس تجاری انتفاعی تنها نوع کالج‌هایی نیستند که زیر ذره بین برگزار می‌شوند.

شاید برجسته‌ترین صدایی که از وزارتخانه خواسته است از این اختیار استفاده کند، بن میلر است، که قبلاً از مرکز چپ‌گرا برای پیشرفت آمریکا بود – زیرا او اکنون مشاور ارشد وزارت آموزش است.

میلر در سال 2019 نوشت: «این باید تغییر کند. هر مدیر اجرایی از کالج که به سرعت تعطیل می‌شود باید از نظر مالی در قبال خسارات وارده به دانش‌آموزان و مالیات دهندگان مسئول باشد. وزارت آموزش ایالات متحده باید پول پرداختی به مدیران مدرسه را به عنوان حقوق یا پاداش و پاداش پس بگیرد. در عوض از آن برای پوشش هزینه بخشودگی وام و بازپرداخت شهریه پرداخت شده توسط دانشجویان استفاده کنید.”

آیا این بدان معناست که دولت بایدن ممکن است مایل به انجام کاری باشد که دولت های قبلی انجام نداده اند؟

یک مقام ارشد وام دانشجویی به نگرش جدیدی نسبت به کالج های انتفاعی شکست خورده اشاره می کند

همانطور که در سال 1991 اتفاق افتاد، زمانی که روکما، یک جمهوری خواه، علیه کالج های متقلب به دعوا پرداخت، تعداد انگشت شماری از قانونگذاران نیز دوباره برای پاسخگویی بیشتر فشار می آورند.

ده ها تن از سناتورهای دموکرات ایالات متحده، از جمله وارن، به آن زمان نامه نوشتند: «این کناره گیری از وظایف وزارت نه تنها برای مالیات دهندگان هزینه داشته است، بلکه باعث تشویق قانون شکنی آینده توسط مدیرانی شده است که مطمئن هستند می توانند خود را به زیان دانشجویان و مالیات دهندگان ثروتمند کنند. -وزیر آموزش بتسی دیووس در اکتبر 2020.

سپس دولت بایدن و جلسه استماع کم توجهی در اکتبر 2021 که طی آن نماینده مجلس نمایندگان آمریکا مطرح شد. بابی اسکات، D-Va.، از ریچارد کوردری، رئیس دفتر فدرال کمک دانشجویی وزارت آموزش سوال کرد.

اسکات به کوردری یادآوری کرد که این دپارتمان این قدرت را دارد که “به دنبال جبران خسارات مالی علیه مالکان و مدیران” برنامه های کالج متقلبانه باشد. اسکات استدلال کرد که همه مدیران نباید مسئول باشند، فقط بدترین آنها: کسانی که از فریب دادن وام گیرندگان سود می برند. آیا این بخش در نهایت حاضر است به دنبال آنها برود؟

اسکات قبلاً نامه ای به میگل کاردونا، وزیر آموزش و پرورش بایدن ارسال کرده بود و همین درخواست را کرده بود. او حتی فهرستی از مدارسی که می‌توانستند مناسب باشد، ارائه کرد.

کوردری به اسکات پاسخ داد: “ما چشم به چشم این موضوع را می بینیم.” “فکر کردم [your letter] یک ضربه خوب به عقب برای ما بود تا مطمئن شویم که در این جاده در حال حرکت هستیم.”

کوردری اخیراً همین را پیشنهاد کرد، زمانی که دپارتمان اعلام کرد که به وام گیرندگان فریب خورده تسهیلات وام ارائه می دهد در حالی که مدرسه ای که آنها را گمراه کرده است، DeVry، باز است.

کوردری در روز اعلام DeVry به خبرنگاران گفت: «ما در نظر داریم تا مدیران مدارسی را که دانش‌آموزان را در هر موردی که می‌توانیم، مسئول نگه داریم.»

در همان تماس با خبرنگاران، جیمز کوآال، معاون وزیر آموزش و پرورش، حتی قوی‌تر بود: «مسئولیت‌هایی برای صاحبان فعلی این مدارس وجود خواهد داشت که نه تنها در DeVry، بلکه در هر جایی که ممکن است اتفاق بیفتد، از تخلف جلوگیری کنند.»

در اطلاعیه خود در مورد DeVry، این دپارتمان به طور قابل توجهی از دو مدیر اجرایی که ریاست شرکت را برعهده داشتند هنگامی که دانشجویان را در مورد آینده شغلی آنها پس از فارغ التحصیلی گمراه می کرد، فراخوانی کرد: “رهبران ارشد در DeVry در این مدت شامل دانیل همبرگر بود که از سال 2002 تا 2002 به عنوان رئیس و مدیر عامل شرکت داشت. 2016 و دیوید پالدین، که از سال 2005 تا 2014 به عنوان معاون اجرایی و / یا رئیس دانشگاه DeVry خدمت کرد.

با این حال، فراتر از این بیانیه مطبوعاتی، دولت بایدن کاری بیش از دولت‌های قبلی انجام نداده است تا رهبران و صاحبان کالج‌ها را شخصاً در قبال از بین بردن دانشجویان و مالیات‌دهندگان مسئول بداند. یعنی اصلاً کاری انجام نداده است.

منسی خورانا کارآموز NPR در این گزارش مشارکت داشت.