در زرنج، یک شهر مرزی در جنوب غربی افغانستان، مردم قاچاقچیان می‌گویند که جریان تبعیدیان احتمالی آن است. بیشتر از قبل از بازگشت به قدرت در ماه اوت.
به گزارش فرارو، در میان غرش موتورها و گرد و غبار، ستار امیری به همراه همسر و پسر شیرخوارش در یک شهر دورافتاده مرزی افغانستان برای سفری خطرناک در بیابان، سوار وانت می شود. او نیز مانند هزاران مهاجر ناامید اطرافش، تنها یک هدف دارد: رسیدن به ایران.
ستار ۲۵ ساله میگوید: چاره‌ای ندارم. هیچ آینده‌ای در افغانستان وجود ندارد.
با وجود خطر تیراندازی از سوی مرزبانان، جسورترین‌ها شب هنگام تلاش می‌کنند تا از دیوار ابهتی را که. اما وقتی خورشید طلع می کند، هزاران مرد، زن و کودک در وسایل نقلیه قدیمی در یک سفرتر از طریق کوهها و بیابانها از طریق پاکستان انباشته می شوند.
س از تسلط طالبان در شش ماه پیش، در بحران مالی فرو رفته است و وضعیت انسانی وخیم پس از بسیاری از افغانها در جست‌وجوی کار برای آوردن پول به خانواده‌هایشان در تلاش هستند تا کشورشان را رای دهند.
برخی به دلیل ارتباط آنها با حکومت از حمایت غرب یا نیروهای خارجی تحت رهبری ایالات متحده آمریکا که در نهایت در 31 اوت عقب نشینی انجام دادند، میترسند که توسط طالبان هدف دیگری را انجام دهند.
استار شغل خود را به عنوان مکانیک ارتش از دست داد که ارتش افغانستان شش ماه پیش سقوط کرد و از آن زم نم.
وی در نادی خانه‌اش را در مزارشریف فروخت تا فرار خانواده‌اش را به ایران می‌کند، جای می‌دهد.
بر اساس گزارش اساس سازمان بین المللی مهاجرت (IOM) نزدیک به یک میلیون مغان بین ماهبر سال گذشته در تلاش برای فرار از خانه های خود را ترک کردند.
این مهاجرت زرنج را به لانه بدبختی قاچاق مردم تبدیل کرده است. در هتل‌های روبه شهر، مسافران در حالی که منتظر نوبت عبور خود هستند، روی فرش می‌خوابند، ناامی
محمد، یک پلیس سابق، پس از دوبار ضرب و شتم توسط طالبان، می‌خواهد خود را به ایران برساند. این جوان ۲۵ ساله از ولایت دایکندی که از افشای نام کامل خودداری می کند، میگوید: اگر بار سوم بیاید.
سازمان ملل میگوید که بیش از صد نفر از رژیم‌های سابق مرتبط هستند – توسط طالباد
حمیدالله پشت فرمان وانت ۴ × ۴ خود، قیمت را برای راندن مهاجران در بیابان دو برابر کرده است. جوان ۲۲ ساله خندان میگوید: سه میلیون تومان (حدود ۱۲۰ دلار) می‌گرفتیم، حالا شش میلیون شده است.
هر روز صدها راننده با خودروهای خود می‌کشند و مردان و زنان و کودکان را سوار می‌کنند. این گردهمایی در دید کامل طالبان انجام می‌شود که برای هر وسیله نقلیه ۱۰۰۰ افغانی (۱۰ دلار) می‌شود.
برگزاری فرانسه یک روز در ماه گذشته حدود 300 خودرو را در این منطقه شمارش کرد که هر کدام با حدود ۲۰ مه.
طالبان خروج افراد با این شماره‌ها را تکذیب کردند و چنین گزارش‌هایی را «تبلیغات» خواندند.
مهاجران افغان وقتی به مرز پاکستان می‌رسند به دست قاچاقچیان از طرف دیگر می‌شوند و سفری دشوا می‌کنند.
برای میهن رضایی، سفر طولانی غیر قابل تصور است. به عنوان عضوی از گروه قومی شیعه هزاره، این دانشجوی 20 ساله طعمه آسانی برای جنگجویان جندالله خواهد بود، یک گروه تروریستی افراطی که مسئول آدم ربایی های متعدد در صحرا است. او میگوید: قبلاً مردم را گردن می‌زدند، اما اکنون مردم را نگاه می‌دارند و باج می‌خواهند. بنابراین هدف رضایی و دوستانش بالا رفتن از دیوار مرزی است که از زرنج تا آنجا که چشم کار می‌کند آمد. این یک مانع مهیب است، یک دیوار بتنی پنج متری (16 فوتی) که بالای آن سیم خاردار است و برج های دید.
قاچاقچیانی که بهترین مکان را برای عبور می‌شناسند، قرار است به نگهبانان رشوه بدهند از کسانی که نا میهن که بارها به کار ناموفق پرداخته است، میگوید: قاچاقچی‌ها ما دروغ می‌گویند.
وحید احمد مهاجر افغان در حالی که فرزندانش منتظر خروج از کشور به سوی ایران هستند، در داخل ساختمانی مخروبه در استان نیمروز در جنوب غربی کشور نشسته است. برادر وحید در ژانویه موفق شد – یکی از معدود 8 نفری بود که در آن شب تلاش کردند – و از ایران تلفن زد. این جوان ۳۰ ساله در حالی که می‌لرزد گفت: همه اینها به خاطر گرسنگی است… اگر هنوز امید داشتیم، هر
