امتیاز پرسپولیسی همیشه خوب است، اما خیلی چیزها در این تیم نیاز به توضیح دارد
حدود 5 فاصله امتیازی با جدول صدر در فاصله 11 بازی به پایان فصل غیرقابل جبران نیست. مخصوصا که مصاف رودروی پرسپولیس و استقلال هم هنوز باقی مانده است. حتی همین حالا و با وجود تساوی برابر گلگهر هم امتیازی برای قهرمانی در شرایط عادی. نها از ۱۹ بازی ۴۲ امتیاز کسب کرده‌اند و این یعنی به دست آوردن ۲.۲۱ امتیاز از هر مسابقه. مشکل سرخ‌ها فقط نتیجه‌گیری بالاتر از تصور استقلال بوده است. با این در پرسپولیس چیزهای زیادی هست که نیاز به توضیح دارد.
دفاع یا ۴ دفاع؟
رفت‌وآمدهای کادرفنی پرسپولیس روی ۲ ایده بازی با ۳ یا ۴ دفاع، کم‌کم ملال‌آور می‌شود. این تیم با ۳ دفاع برابر نساجی بازی کرد و خوش‌شانس بود که داور گل تیم مازندرانی را نپذیرفت. س از آن در مسابقه با مسابقه به ۴ دفاع بازگشت و باز خوش‌شانس بود که داوری را در نیمه‌ها بازی می‌کرد. مسابقه رسپولیس با گلگهر را ۴ دفاع شروع کرد، اما در نیمه دوم باز به سیستم ۳ دفاع برگشت. را هیچکس نمی‌داند. نتیجه این تغییر چه بود؟ اینکه پرسپولیس در اوج نیاز به کسب ۳ امتیاز، چهره کاملاً تدافعی به‌خود گرفت و حتی یک مو را نمی‌توان یافت. فایده این همه تغییر چیست؟ و چگونه انتظار دارید بازیکنان دفاعی با وجود انبوه جابه‌جایی‌ها، هماهنگی لازم را داشته باشید؟
گوردن گلهای مشابه تا کی؟
یحیی گل محمدی در نشست خبری بعد از بازی با گلگهر گفت: «انتظار خوردن گل به این شکل را نداشت.» هوای سرمربی پرسپولیس، اما میلیون‌ها این تیم انتظار چنین گلی را می‌کشند. پون پرسپولیس بارها و بارها در ۲ سال اخیر از این گل‌ها خورده است. ارسال از کناره‌ها و گشودن دروازه سرخپوشان با ضربات سر، به عادت رقبا تبدیل شده است. ترکیب در بازی فصل گذشته 2 گل به این شکل به پرسپولیس زد، هوادار همین شکل امسال 2 بار به همین ترتیب دروازه سرخپوشان را گشود، پدیده چنین گلی به آنها زد و همین گلگهر نیز قبلاً گلزنی مشابه به قرمزها را داشته است. می‌شود یک روز بهانه هند بودن گل حریف را گرفت و روزی دیگر، روی اشتباه فاحش حامد لک مانور داد. رسش، اما اینجاست که وقتی تیمی این همه گل شبیه هم می‌خورد، آیا کادرفنی مقصر نیست؟ یا نباید تدبیری برای رفع اشکال اندیشیده شود؟
ی نوبت جوانان می‌رسد؟
بارها و بارها این نقد به کادرفنی پرسپولیس وارد شده و پاسخ مناسبی دریافت کرده است. یحیی گلمحمدی همچنان به سبک مصرف‌کننده خود در پرسپولیس ادامه می‌دهد. تنهاکه اعتماد فرهاد مجیدی به امثال امیرحسین حسینزاده و جعفر سلمانی از آنها بازیکنانی بازیکنان و سودمند برای حال و آینده استقلال ساخته، یحیی در ادامه بازی دادن به جوانان ناخنخشکی می کند.
بازیکنان بی‌نام و نشان در فهرست پرسپولیس تنها جنبه تزیینی دارند. اوج ضداستعداد گلمحمدی جایی بود که او در سوپرجام، حق داد با وجود این بازیکن امید عالیشاه این بازیکن را به زمین بفرستد و باعث شد صدمهدیدگی او شود، اما میدان را یک جوان ندهد. در نتیجه امروز پرسپولیس نه عالیشاه را دارد و نه آن جوان را. لابد استدلال گلمحمدی و هوادارانش این است که در پرسپولیس برای بازیکنان جوان فشار سنگینی دار را بازی می‌کند مگر پرسپولیس دوران دایی و برانکو همین وضعیت را نداشت؟ بدون تعارف گلمحمدی در مورد اهمال ساخته و این موضوع بیشتر از امروز، فردای پرسپولیس را به خطر می‌اندازد.
همشهری
